ამ სტატიაში განვიხილავთ რა არის სტერეო, რით განსხვავდება ეს ხმა მონო-სგან და როგორ გადადის მექანიკური ვიბრაციები მატარებლიდან დინამიკებზე, ასევე ვისწავლით ხმის ჩამწერი მოწყობილობების წარმოშობის ისტორიას. და რადიოინჟინერიის სირთულეები.
განსხვავებები ჩაწერის მეთოდებში
პირველ რიგში, განიხილეთ მთავარი კონცეფცია ამ სფეროში. აკუსტიკაში ხმას ესმით, როგორც მექანიკურ ვიბრაციას სხვადასხვა გარემოში და როგორ აღიქვამენ მათ ცხოველებისა თუ ადამიანების მიერ. ეს არის ყველაფერი, რასაც ჩვენი ყურები ესმის.
მონო გაგებულია, როგორც ხმის ჩაწერის მეთოდი, რომლის დროსაც ყველა ვიბრაცია გამოიყენება შენახვის საშუალებებზე ერთი ტრეკით და ერთი მიკროფონით. უფრო მარტივი სიტყვებით, ეს ჰგავს ერთი ყურით ხმის აღქმას. ამ შემთხვევაში ეგრეთ წოდებული „ხმოვანი პანორამა“არ იგრძნობა, ყველაფერი ერთ სიბრტყეში ისმის. ეს მეთოდი ყველგან გამოიყენებოდა გასული საუკუნის 50-იან წლებამდე, თითოეული ცალკეული ინსტრუმენტის ჩაწერისა და შედეგის ერთ ტრეკში გაერთიანების ტექნიკური სირთულის გამო. ამავდროულად, ჩაწერის ეს მეთოდი სხვაზე იაფია და საშუალებას იძლევა ფონოგრაფიის გაკეთება მხოლოდ ერთი მიკროფონით, ამიტომ იგი კვლავ გამოიყენებასაქმიანობის სხვადასხვა სფერო. მაგალითად, მაუწყებლობაში.
მონოსგან განსხვავებით, სტერეო საშუალებას გაძლევთ ჩაწეროთ ორი ან მეტი მიკროფონიდან, რაც მოსმენისას სრული ყოფნის განცდას იძლევა. ამ ეფექტის მიღების კიდევ ერთი გზა არსებობს, რისთვისაც გამოიყენება სპეციალური აპარატურის ინსტრუმენტი, რომელსაც მიქსერი ეწოდება. ამ შემთხვევაში, ჩაძირვის ეფექტი მიიღწევა მონო ჩანაწერების გავრცელებით სხვადასხვა არხებით. თავდაპირველად გამოიყენებოდა სტერეოს მიღწევის პირველი მეთოდი, მაგრამ ასეთი ხმის ჩაწერის სირთულის გამო, გასული საუკუნის 60-იანი წლების დასაწყისიდან ფართოდ გავრცელდა მიქსის მეთოდი, რომელსაც ასევე უწოდებენ ფსევდოსტერეოს..
ჩაწერის ისტორია
მედიაზე ხმის გამოყენების სფეროში პიონერი თომას ედისონია. მან გამოიგონა აპარატი, რომელსაც შეეძლო ნემსით ფოლგაზე მექანიკური ვიბრაციების ჩაწერა და შედეგის რეპროდუცირება. ამ ერთეულს ეწოდა ფონოგრაფი. ეს გამოგონება უზარმაზარ იმპულსს წარმოადგენდა მონო ჩაწერისთვის, რადგან არავინ იცოდა რა იყო სტერეო იმ დროს.
ფონოგრაფებამდე გამოიყენებოდა მექანიკური მუსიკალური ინსტრუმენტები. მათ შეეძლოთ მელოდიების დაკვრა, მაგრამ ჰქონდათ დიდი შეზღუდვები: ინსტრუმენტებს არ შეეძლოთ უცხო ბგერების ჩაწერა, როგორიცაა ადამიანის ხმა. ამ გამოგონებებს შეეძლოთ სხვადასხვა სახის ობიექტებზე ჩაწერილი ბგერების „წაკითხვა“. ასე რომ, მუსიკა ჩაიწერა ხეზე, ქაღალდზე და მეტალის ფირფიტებზეც კი.
მექანიკური გამოგონებების მექანიზმი ძირითადად ამოძრავებდაადამიანის ხელით, მაგრამ ამისთვის შეიძლება გამოყენებულ იქნას მესამე მხარის მეთოდებიც: ელექტროენერგია, ქვიშა, წყალი და ა.შ.
მექანიკურმა ჩანაწერმა ჩაანაცვლა ასეთი მუსიკალური ინსტრუმენტები.
პირველ გამოგონებად ამ სფეროში მიჩნეულია ფონოავტოგრაფი, რომელიც არის ექსპერიმენტული მოწყობილობა, რომელსაც არ შეუძლია ჩაწერილი ჩანაწერის რეპროდუცირება. თუმცა თ.ედისონმა ამ პრობლემის გადაჭრა მხოლოდ მე-19 საუკუნის ბოლოს თავისი ზემოხსენებული გამოგონებით მოახერხა.
რადიოინჟინერია (სტერეო სისტემა)
ტექნოლოგიები არ დგას და 80-იანი წლების ბოლოს ბაზარზე გამოჩნდა Radio Engineering სტერეო სისტემა. მას აქვს მაღალი ხარისხის ხმის რეპროდუქცია. ამ გამოგონების სიმძლავრე მწარმოებლები ამტკიცებენ, რომ არის 35 W, მაგრამ ეს მაჩვენებლები არ არის საბოლოო შედეგი, რომელსაც შეუძლია ეს "ინჟინერიის სასწაული". და სწორად შერჩეული გამაძლიერებლები რამდენჯერმე გაზრდის მოწყობილობის მოცულობას. ხმა იმდენად მაღალი ხარისხისაა, რომ ყველაზე რჩეული მსმენელიც კი დააფასებს ასეთ სტერეოს.
ეს სტერეო სისტემა განთქმული იყო არა მხოლოდ ხმის ხარისხით, არამედ ორიგინალური დიზაინით, რომელიც შესანიშნავად გამოიყურებოდა საბჭოთა ბინების ინტერიერში.
Bluetooth სტერეო დაკვრა
მაგრამ რეალური ტექნიკური მიღწევა არის Bluetooth აუდიო გადაცემა. ეს არის სტერეო ხმის გავრცელების მეთოდი რადიო კომუნიკაციის საშუალებით. რამდენიმე წლის წინ ჩანდა, რომ ასეთი სტერეოს რეპროდუცირება არ შეიძლებოდა. ᲓიაპაზონიBluetooth-ს აქვს შედარებით მცირე დიაპაზონი, მაგრამ საკმარისია უკაბელო ყურსასმენის გამოყენება. Bluetooth ტექნოლოგიის გამოყენებით მუსიკის მოსმენის მთავარი უპირატესობა არის მოხერხებულობა. ხმის გადაცემის ეს მეთოდი ხომ მომხმარებელს ათავისუფლებს მოძველებული და ასეთი მოუხერხებელი სადენიანი ყურსასმენებისგან.
